گازسنج های ثابت (Fix Gas Detector) برخلاف آشکارسازهای گاز قابل حمل که معمولاً توسط کاربران حمل می‌شوند، به عنوان جزئی از سیستم پایش ثابت گازها در کنار یک یا چند کنترل‌کننده هشدار و نمایشگر، چراغ‌ها و بوق‌های هشداری که به آنها وصل می شوند قرار می گیرد و پوشش نظارت دائمی را برای مناطقی که ممکن است گازهای خطرناک در آن وجود داشته باشد فراهم می نماید.
محل قرار گیری و نصب دستگاه بسیار مهم است که می تواند بر اساس دو عامل تعیین شود. یک عمل این است که سنسور و دستگاه را در مجاورت شیرها، مخازن، اتصالات جوش، فلنج ها، منیفولدها یا دیگر منابع احتمالی نشت قرار می گیرد یا در مناطقی قرار داده می شود که گازهای نشت‌کننده ممکن است.
انباشته شوند مانند فضاهای محدود، پمپ‌ها یا مخزن‌های تجهیزات، کانال‌های برگشت هوا یا سقف‌های محصور بلند و عامل دیگر محل قرارگیری نصب سنسور دستگاه باید بر اساس چگالی گاز باشد. اگر گاز سنگین‌تر از هوا باشد، نزدیک به کف و اگر گاز سبک‌تر باشد، در نزدیکی زمین قرار می گیرد.
حسگرهای کاهش اکسیژن یا سایر گازهای متراکم مشابه باید بین 150 تا 240 سانتی متر از سطح زمین نصب شوند.آشکارسازهای ثابت با خروجی خود و کمک کنترلرها امکان قرائت گازهای اندازه گیری شده در یک نقطه را بر روی نمایشگر در دسترس را فراهم می کنند و این در حالیست که سنسورهای از راه دور در بالا یا پایین این نقطه نصب می‌شوند. این نوع نظارت بر خوانش‌ها کار را برای بازرسان ایمنی آسان‌تر
می‌کند و تکنسین‌ها می‌توانند به راحتی آشکارسازها را بدون نیاز به استفاده از بالابر یا نردبان کالیبره کنند.
آشکارسازهای گاز ثابت نیاز به کالیبراسیون دوره ای دارند تا توانایی خود را در تشخیص و هشدار در
مورد شرایط خطرناک حفظ کنند و توصیه می شود که تمام مانیتورهای گاز ثابت حداقل هر سه تا شش ماه یک‌بار کالیبره شوند.
در نهایت، اکثر سیستم‌های مانیتور گاز ثابت به سیستم‌های کنترل دیجیتال (DCS) در سراسر محیط صنعتی متصل هستند که طیف وسیعی از خطرات ایمنی را نظارت می‌کنند و دید جامعی از شرایط کارخانه برای پرسنل ایمنی کلیدی ارائه می‌دهند.