گازسنج پرتابل تک گازه

گازسنج تک گازه

گازسنج تک سنسور MiniMeta دارای سنسور مخصوص گاز سولفید هیدروژن می باشد.

گازسنج تک سنسور   MiniMetaبا سنسور گازهایی از قبیل H2S,CO و SO2 طبق درخواست وارد می شود.

این نوع گازسنج قابل کالیبراسیون می باشد.

میزان اندازه گیری H2S موجود در محیط توسط گازسنج : بین 0 تا 100 ppm

 ,-500ppm0-200ppm

صدای آلارم گازسنج با وجود 10ppm گاز هیدروژن سولفید در محیط شروع می شود و

با وجود 15ppm گاز سولفید هیدروژن در محیط، صدای آلارم گازسنج به بالاترین حد خود می رسد.

 

*       دارای آلارم صوتی ، آلارم نوری با زاویة دید وسیع و ویبراتور جهت محیطهای پر سر و صدا

*       تست اتوماتیک سنسور، باتری، جریان مدار و آلارم های نوری و صوتی در صورت نیاز

 

گازسنج تک گازه

گازسنج قابل اعتماد یک جزء ایمنی حیاتی برای بسیاری از صنایع است. گازسنج گاز قدرت جلوگیری از انفجار یا قرار گرفتن در معرض و استنشاق گازهای سمی را دارند. اما انتخاب گازسنج مناسب برای نیازهای خود، مانند گازسنج های تک یا چند گاز، چیزی است که شما، کارگران و اطرافیانتان را ایمن نگه می دارد. هنگامی که آلارم هشدار به صدا در می آید، کاربر را وارد عمل می کند – با روشن کردن فن تهویه، بستن دریچه ها، یا حتی تخلیه تاسیسات. گازسنج های ما عموماً برای ایمنی کارگران یا کارخانه مناسب هستند و نه زمانی که سطوح بالایی از گازها یا بخارها به طور مرتب وجود دارد. تفاوت بین گاز سنج های تک و چند گازی چیست؟ این همه در نام است. گازسنج های تک گازه به طور خاص یک گاز را زیر نظر دارند – این گاز می تواند مونوکسید کربن، آمونیاک، سیانید هیدروژن یا دی اکسید گوگرد و سایر گازها باشد. اغلب، دتکتورهای تک گاز فشرده‌تر و سبک‌تر از دتکتورهای چند گازی هستند و می‌توانند به راحتی به عنوان بخشی از لباس شما پوشیده شوند یا به کمربند متصل شوند. گازسنج های چند گازی هنوز هم قابل حمل هستند و معمولاً کمتر از یک پوند وزن دارند، اما دارای صفحه نمایش بزرگتر برای نمایش خوانش حداکثر شش گاز هستند. اینها گازهای مشابه یک مانیتور را تشخیص می دهند اما این کار را به طور همزمان انجام می دهند. هر مدل دارای عمر بهتر، محدوده تشخیص و مجموعه ای از آلارم ها و گزارش ها برای خواندن است – همه ملاحظات مهم بر اساس نحوه استفاده شما یا کارگرانتان از گازسنج ها است. آیا به یک گازسنج تک یا چند گازی نیاز دارید؟ متقاطع های زیادی وجود دارد که گازسنج برای یک شخص یا صنعت مناسب تر است. به عنوان مثال، خدمات آتش نشانی و هازمات می توانند از یک یا هر دو نوع آشکارساز استفاده کنند. اغلب، هنگامی که این کارگران به یک تماس فرستاده می شوند، آنها تا حدودی وضعیت را درک می کنند و ممکن است مانیتورهای خود را تغییر دهند. برای آتش نشانان، آشکارساز مونوکسید کربن رایج ترین گازی است که در تماس های معمولی وجود دارد و می توان یک مانیتور منفرد را روی لباس آنها نگه داشت. به طور مشابه، در کارخانجات پالایشگاهی و صنایع مبلمان، نجاری و صنایع رنگ‌آمیزی، یک آشکارساز گاز واحد ممکن است همه چیز لازم باشد زیرا انواع سموم بالقوه برای کارگران و اپراتورهای تاسیسات شناخته شده است. سایر صنایعی که باید آشکارسازهای تک گاز را در نظر بگیرند عبارتند از: معادن، بخور، تصفیه آب و فاضلاب، کارخانه‌های شیمیایی، پالایشگاه‌های پتروشیمی، داروسازی، آزمایشگاه‌ها و عملیات پزشکی، فرش‌سازی و عملیات حرارتی. با این حال، در پروژه‌های ساختمانی در مقیاس بزرگ‌تر، به‌ویژه هنگام تخریب ساختمان‌های قدیمی، آشکارسازهای چند گازی مناسب‌تر هستند، زیرا اغلب شما از آنچه در زیر یک ساختمان نهفته است آگاه نیستید. موقعیت‌های تحقیقاتی، مانند نشت‌های ناشناخته، آتش‌سوزی، و نظارت بر دفن زباله، اغلب به استفاده از یک آشکارساز چند گازی نیز نیاز دارند، به دلیل طیف وسیعی از سمومی که ممکن است وجود داشته باشد. نفت، گاز، ذخیره‌سازی سوخت و تولید زغال‌سنگ نیز گازهای متعدد و بالقوه‌ای دارند که نیاز به نظارت منظم دارند. در بسیاری از موارد، آشکارسازهای تک و چند گازی هر دو توسط یک صنعت استفاده می شوند. هنگامی که متغیرهای بیشتری در حال بازی هستند – اجزای مختلف در حال استفاده یا تعویض هستند، یا تیم های واکنش اضطراری و ساخت و ساز در وضعیتی که در آن کار می کنند، شفافیت ندارند – آشکارسازهای چند گاز بهتر هستند و پوشش ایمنی بیشتری را ارائه می دهند.