اصطلاح فضای محصور یا confined space معمولاً مناطق با فضاهای کم را تداعی می کند اما در تعریف به هر فضای کاملاً بسته ای که معمولاً تهویه ضعیفی دارند و در آن خطرات نشت و تجمع گازهای حاصل از بخارات مضر، کاهش سطح اکسیژن یا گازهای قابل اشتعال وجود داشته باشد گفته می شود مانند محفظه ها، لوله ها، ، مخازن و حتی سیلوهای بزرگ با ظرفیت بیش از 500 تن را می توان فضاهای محدود تعیین کرد و دلیل این امر این است که محفظه هایی با این ماهیت، خطرات قابل پیش بینی معقولی برای سلامت و ایمنی دارند.

اداره بهداشت و ایمنی انگلستان (HSE) بیان می کند که “کار در یک فضای بسته به دلیل خطرات ناشی از دود مضر هنگام کارهای گرم مانند جوشکاری و برشکاری، کاهش سطح اکسیژن به دلیل وجود گازهای سمی یا خطر آتش سوزی به خاطر نشت گازهای اشتعال آور خطرناک است”. بهترین روش این است که به طور کلی از انجام وظایف در فضاهای محدود خودداری کنید، اما اغلب اجتناب ناپذیر هستند و کاربران سایت های صنعتی اغلب باید برای انجام فعالیت های خاص از جمله انجام بازرسی های معمول یا تعمیر و نگهداری وارد چنین فضاهایی شوند که در این صورت، کارفرمایان باید با ارزیابی‌های منظم و قوی ریسک انجام کار را کاهش دهند و مطمئن شوند که ادامه کار ایمن است.

آشکارساز یا گازسنج های گاز مخصوص برای کار در فضای محدود جهت اطمینان از رعایت بهداشت و ایمنی شغلی و محافظت از پرسنل از قرار گرفتن در معرض دود مضر، گازها، بخارات یا کمبود اکسیژن طراحی شده اند. این گازسنج ها در واقع هشدارهای ایمنی را در زمان واقعی و بر اساس سطح قرار گرفتن در معرض میزان گاز ارائه می دهند. البته نوع گاز بر اساس کاربرد که در یک محیط بسته وجود دارد از صنعتی به صنعت دیگر متفاوت است، ولی عمده خطرات شامل گازهای سولفید هیدروژن (H2S)، مونوکسید کربن (CO) و گازهای قابل اشتعال است.

سولفید هیدروژن که گاهی اوقات به عنوان گاز فاضلاب از آن یاد می شود، محصول جانبی رایج فرآیندهای مختلف صنعتی و شهری است. از هوا سنگین‌تر است، بنابراین تمایل دارد در فضاهای بسته مانند سیستم‌های فاضلاب جمع شود. علاوه بر این، H2S یک گاز بسیار سمی است که می تواند عوارض جانبی مضری را حتی در محدوده های قرار گرفتن در معرض نسبتا کم ایجاد کند.

مونوکسید کربن نیز یکی از گازهای رایج است که می تواند به سرعت در فضاهای بسته تجمع پیدا کند. خطر قرار گرفتن در معرض CO برای کارگرانی که ابزارهای سوخت سوز یا جوشکاری قوس الکتریکی را در فضاهای بسته کار می کنند بیشتر است. بنابراین ارزیابی ریسک باید نرخ تولید مونوکسید کربن تجهیزات را هنگام تعیین الگوهای شیفت ایمن در نظر بگیرد.

آشکارسازهای گاز برای تشخیص درصد طیف وسیعی از گازهای قابل اشتعال از جمله سطوح گاز هیدروکربنی مانند متان استفاده می شود. کنترل سطح سوخت گاز در مربع آتش و در مقایسه با اکسیژن و گرما آسان تر است. گازسنج های  گازهای قابل احتراق سطوح گاز را حس می کنند و آن را با حد انفجار پایین آن مقایسه می کنند و هشدارهای ایمنی جهت پیشگیری از خطرات لازم را به کاربران می دهند.